Op verzoek #3

Op verzoek maakte ik deze wolvilten hoed met brede rand.

Het zou een zwarte hoed worden in combinatie met lichtgrijs ribslint.

Kerstkaarten

Net als vorig jaar was ik er nu ook voorstander van dat de jongens zelf hun kerstkaartjes zouden maken voor hun klasgenootjes.  Graag een eenvoudig projectje, ze moesten er immers elk een 20-tal maken.

 We kochten blanco kaartjes en een sterrenpons.  De jongens kleefden allerlei tape op bakpapier, ponsten er op los, prutsten de sterretjes los en kleefden ze op het kaartje waar ze een snelle kerstboom op getekend hadden. 

Aangezien de jongste sinds een kleine maand verhuisde naar een nieuwe klas, ging het kaartje voor zijn juf in een "Zo geknipt" ritstasje.  Hij ziet het helemaal zitten om zijn "superjuf" hiermee te verrassen.  Hij heeft zelf al bedacht wat ze er allemaal zou kunnen in opbergen ... de beloningsstickers bv ...

Eenvoud in zwart en rood

Een eenvoudig zwart wolvilten cloche-hoedje, afgewerkt met een rood ribslint.

Te laat

Dit wolvilten hoedje maakte ik al eens eerder, maar op pret-à-marché was er iemand meteen helemaal weg van. Ik had nog zo'n zelfde wolvilt liggen en trok het hoedje nog eens op.  Karwij had nog een prachtige retroknopenbroche voor mij.  Voor de afwerking volgde ik de kromming van het vilt die je automatisch verkrijgt na het optrekken en ervoor zorgt dat je eigenlijk altijd een ander resultaat verkrijgt.

Dit weekend neem ik dit hoedje mee naar de kersthappening bij Kerameion Sylvie.
Meer info vind je op facebook.

Mandje krokantje

Zelf wist ik al vrij snel dat ik het 'mandje krokantje' van Sanne en Riet één van de eerste dingen zou zijn
die ik zou maken uit hun prachtige boek.

Dit weekend stond er een bezoekje aan vrienden gepland die laatst toevallig lieten vallen dat ze hun broodmandje niet meer terugvonden.  Het 'mandje krokantje' in combinatie met wat snoepgoed voor de kinderen
en we hadden meteen een kleine attentie om af te geven bij aankomst.

Over een ridder en een vliegenier

Lang hebben ze er moeten op wachten,

maar eindelijk is hun muts klaar !

De jongste vroeg een riddershelm.  Bij Vicarno kocht ik het patroontje.  

Het werd een niet-vervilte riddershelm, zonder kam en met een vizier met iets grotere gaatjes.  Dat vizier, daar was het 'm allemaal om te doen !  Maar na twee dagen mocht ik het al vastnaaien op de muts, het viel steeds opnieuw naar beneden en al bij al vond hij dat dan toch niet zo aangenaam.

 

De oudste koos een vliegeniersmuts die past bij zijn jas.

Ik vond niet direct een gepast patroontje en ging dan maar zelf aan de slag.  

Het brilletje kan nog wat fine-tuning gebruiken, maar de muts past hem wel perfect.

Ze hebben er even moeten op wachten, maar ze hebben er al zoveel succes mee gehad dat me dat al lang vergeven is ...