Ik liet hem de Theo van zijn oudere broer eens passen. Die zat hem als gegoten volgens hem, en hij wou ook dezelfde lengte voor zijn hemdje. De oorspronkelijke lengte aan de mouwen zou zeker volstaan, dat werd wel meteen duidelijk.
Eigenlijk wou ik een Theo met hoekjes maken, maar de jongste zoon kennende, vroeg ik dat eerst eens na. "Ok, gele hoekjes." Gevolgd door een uitleg van mijnentwege dat dat niet paste bij het stofje, maar rode hoekjes wel. "Neen, geen hoekjes dan." Zo'n borstzakje dan zoals bij broer ? "Neen, een gewoon borstzakje." Goed dat ik het eens navroeg. Laat ons het erop houden dat we hem toch kennen op dat vlak.
Mijn lof over deze ideale hemdjesstof blijft. Absoluut ! Maar als ik alle prachtige extra's die Theo te bieden heeft niet mag uitproberen van de zoon, dan gooien we het maar over een andere boeg. De Vintage Ferdinand heeft geen zo'n perfecte geometrische figuurtjes, maar wel nog altijd een perfect terugkerende print. Dus focuste ik me op de voorste band van de rode Ferdinand porche met als resultaat een mooi doorlopende print aan de voorpanden.
Ik slaagde zelfs in mijn opzet om achteraan de witte Ferdinand porche te laten doorlopen aan midden rug.
Tijdens de officiële fototshoot deed hij zijn hemdje voor de eerste keer echt aan ... en niet meer uit !
Valt het op dat moeder en zoon heel tevreden zijn ?